Oxe todo pende dunha proba,
creia, ca vida estaba fora,
marchei sin querer mirar,
miña nai queda chorando,
e sua ánima medio morta.

Na cabeza, todo histórias,
a miña ilusión enteiriña,
queria aixiña vivilas todas,
tiña medo deixar o camiño,
do prado, a fonte, as rosas.

Viaxei sin saber ben a donde,
primeira ves que estaba sola,
todo era como atopar a gloria,
mais, libertad sobrábame toda.

Ainda non chegara a noite,
non sabia que iba facer,
no medio desta aventura nova,
deiteime a dormir no tren,
e non pensei outra cousa.

Traballei sin descanso,
paguei calzado e roupa,
soñaba con unha vida nova,
estudiei dia e noite,
acabei a carreira, soa.

Caseime miña naiciña,
tiven unha filla preciosa,
non me esquenciches nunca,
en dias de veran, e inverno,
navidad e noite boa.

Oxe xa queda moi lonxe,
estou nesta vida sola,
ti tampouco podes oirme,
a rapaza campa con todas,
eu esperando outra cousa.

Non sei si salirei desta,
pensaba que tiña forza,
e non e verdad mamaiña,
teño moito medo, dous dias,
voume volver medio tola.

Estou esperando outra proba,
será boa ou mala, non o sei,
oxe por min ninguien chora,
calei, agora chega a hora.

Ahora vexo a miña vida,
desde o Monte do Gozo,
desde aquela Alameda,
en dias de romeria, e sol,
desde a cima da leira,
desde o carro das brozas,
estou en cada rego pequeno,
de esa vida nosa.

En cada folla do Carballal,
no pinar, e olor das mimosas,
nas navizas, grelos e repolo,
nas berzas, na casa, na horta,
na lareira e as potas.

No teu regazo naiciña,
que xa non estás agora,
pa darme un bico a noite,
e taparme ca manta boa,
para secarme estas bágoas,
que escapan dos meus ollos,
e lávanme a cara toda.


(idioma natal-galego)

gaviota frágil